De opdracht:
Het Erasmus MC Ziekenhuis in Rotterdam is steeds meer bezig met het gebruik van Immersive Experiences, met name in de kinderafdeling. De theorie is dat het brengen van een kind in een andere wereld tijdens een behandeling de pijn of angst kan verminderen. Er werd ons gevraagd hier onderzoek naar te doen en onze eigen Immersive Experience te bouwen
Wij hielden ons bezig met kinderen die prikangst ervaren en behoefte hebben aan controle.
Mijn rol
Mijn taak binnen dit project was onderzoeken en prototypen. Hiervoor heb ik eerst samen met mijn team onderzoek gedaan naar Immersive Tech, zoals VR, maar ook meer simpele manieren om mensen onder te dompelen in een nieuwe wereld, zoals het gebruik van projectoren. Daarnaast hebben we de doelgroep en belangrijke partijen leren kennen. zo heb ik onderzoek gedaan naar hoe Immersive Tech al wordt toegepast op het medische veld, en hebben we ook gesproken met een Trauma- expert die vaak met kinderen werkt. Door het ontwerpproces heen heb ik meerdere iteraties gebouwd en aangepast op de feedback van onze opdrachtgevers en peers. Daarmee heb ik leren omgaan met programma’s die compleet nieuw voor mij waren, zoals TouchDesigner.
Prototyping
Het eerste prototype was het lastigst. Omdat ons idee voor een spel origineel in Augmented Reality zou zijn, besloot ik dat ik Unity kon leren om een AR spel te maken. Ik kwam er snel achter dat dit niet het geval was, en besloten we voor de toekomstige prototypes een simpele game engine te gebruiken. Door het ontwerpproces heen ontwierp ik gebaseerd op de bedachte karakters en verhaal van mijn teamgenoot een setting die zich afspeelde in de ruimte, die er kindvriendelijk uit zag. Daarnaast heb ik met behulp van een expert in TouchDesigner een systeem gemaakt waarin elementen in het spel reageren op de ademhaling van de speler via een microfoon. Ademhaling werd een fundamenteel deel van ons concept, na aansporing van de opdrachtgever.
Resultaat
Het resultaat is een platformspel dat het kind samen met de ouder kan spelen tijdens een behandeling op een projector. Ter voorbereiding hebben wij een introductiefilmpje gemaakt die helpt met de sfeer zetten, en die het kind uitlegt hoe het spel werkt. Tijdens het spel wordt het kind gemotiveerd om zijn of haar ademhaling te reguleren, door de platformen te laten bewegen gebaseerd op hun ademhaling. Is hun ademhaling gereguleerd, dan bewegen de platformen minder en wordt het kind rustiger.
Daarnaast krijgt het kind zo meer focus op de game, en richt hij of zij zich minder op de pijnlijke / traumatische behandeling. Door het betrekken van de ouder in het spel heeft de ouder ook afleiding en communicatie met kind, waardoor die het kind minder nerveus kan maken door zijn of haar eigen gedrag en lichaamstaal. De afleiding van het spel en de communicatie met de ouders zorgen ervoor dat het kind zich minder richt op de pijnlijke behandeling, en met een beloning in zicht aan het einde van het spel kan de behandeling veranderd worden in iets positiefs.
De ontvangst van ons concept bij de opdrachtgever was zeer positief, met name de ademhalingsregulatie. De ervaring van de medewerkers van het EMC die ons project beoordeelden, vertelden hun dat deze techniek vaak een positieve invloed heeft, en veelbelovend is binnen een spel voor kinderen.
Paper Prototype van het spel
Reflectie
Dit was een opdracht met veel mogelijkheden en veel obstakels. Wat mij dit vooral heeft geleerd is dat je ver kan komen met improvisatie. Hoewel het teleurstellend was dat we geen VR konden toepassen, was het enorm leerzaam om een methode te gebruiken die niet helemaal paste, en deze toch passend te maken. Van het bedenken van de ademhalingsregulatie, tot het ontwerpen van de achtergrond om transparant te zijn om de projectie over te laten vloeien naar de echte wereld. Het uiteindelijke prototype zou voor ons als team te moeilijk zijn geweest om te coderen, maar door het concept te laten zien via verschillende prototypes die delen van ons concept laten zien is het ons gelukt om het idee over te brengen van hoe het werkt en hoe het kinderen kan helpen.
Deze opdracht liet mij ook zien dat samenwerking niet alleen goed is voor het creëren , maar ook voor het uitvoeren van concepten. Prototypen was op sommige punten een hoop werk, en door dit obstakel wil ik graag beter leren hoe ik in de toekomst effectief aan dezelfde opdrachten kan werken met anderen.